از سیر تا پیاز دیزین رفتن - عینک بانوان

به گزارش عینک بانوان، برخی ها فکر می نمایند فقط در بهار و تابستان می گردد سرگرمی کرد. این عده معمولا زمستان ها به بخاری می چسبند و منتظر بهار می مانند؛ اما گروهی هم هستند که حتی در سردترین روزهای ماه هم از خانه بیرون می زنند. چند کیلومتر که از تهران دور شویم دیگر هیچ چیز شبیه به این شهر دودگرفته و پرترافیک نیست. وقتی به زمین برفی دیزین می رسیم سفیدی کوه ها چشم را می زند و این برای ما که فوقش یک یا دو روز در سال برف می بینیم اتفاق نادری است.

دیزین کجاست؟

پیست دیزین در 74 کیلومتری شهر کرج است. این پیست 123 کیلومتر هم از تهران تا جاده چالوس فاصله دارد. راستا جاده چالوس بسیار سر راست است؛ باید بعد از هتل گچسر وارد ورودی ولایت رود شویم تا به دیزین برسیم. اگر به ترافیک برنخوریم این راه را دوساعت و نیمه طی می کنیم.

وقت هایی که راستا شمشک به دیزین (معروف به جاده بالا) باز باشد، این مسافت به نصف می رسد، اما بی فایده نباید امیدوار باشیم چون اینجا با یک برف بسته می گردد. برای این راستا دوم باید وارد اتوبان بابایی و بعد لشکرک شمالی شویم و دو راهی قوشک را به سمت فشم بپیچیم.

چرا به اینجا برویم؟

پیست اسکی دیزین

در تهران علاوه بر دیزین پیست های دیگری هم وجود دارد، اما هیچ کدام به پای اینجا نمی رسند. این پیست اگرچه دهه 40 تاسیس شده، اما هنوز هم فدراسیون جهانی استانداردهایش را تایید می نماید.

دیزین تهران، 23 پیست دارد و یکی از خوبی هایش این است که پیست حرفه ای ها از مبتد ی ها جداست، چون شیب این پیست ها برای مبتدی ها خطر زیادی دارد.

پیست چمن هم در اینجا هست که مناسب تابستان هاست تا کسی در روزهای گرم سال بیکار ننشیند. این پیست در شمال غربی دفتر مدیریت و جنوب رستوران چمن واقع شده که با 650 متر طول هر سال مسابقات مخصوصی در آن برگزار می گردد. اسنوپارک و پیست یو هم بالای رستوران چمن قرار گرفته اند.

بیشترین بخوانید: برترین پیست اسکی تهران کدام است؟

در پیست دیزین هفت تله اسکی بشقابی، دوبل مایر، سی چال، گوزنی، پشت ویل، مبتدی، چمن و یک تله اسکی چکشی هم وجود دارد. دو تله سیژ قله و چمن هم شما را به بالای کوه می برند و فرق شان با تله کابین در این است که فقط از یک نیمکت و محافظ تشکیل شده و دیگر شباهتی به اتاق های کابین ندارد. دیزین تهران چهار تله کابین هم به نام های شاله، قله، دره و چمن دارد.

هم زمان با آغاز مسابقات کشوری گروهی هم برای دیدن مسابقات اسنوبرد یا چمن به دیزین می آیند و خیلی از دیدنچی ها با یک بار دیزین آمدن عاشق اسکی می شوند. برای همین هم در اینجا مدرسه ای برای یاد دادن اسکی ساخته اند. در این مدرسه هم اسنوبرد یاد داده می گردد و هم آلپاین. اسنوبرد فقط احتیاج به یک تخته چوب دارد، اما آلپاین که همان اسکی با دو چوب دستی و دو تخته است، گران تر از اسنوبرد است.

برف بازی و تله کابین دیزین

در دیزین نباید فقط برف بازی کرد. مثلا می توانیم با تله کابین قله خودمان را به ارتفاع 430 متری قله برسانیم. با تله کابین دره هم از دفتر مدیریت تا شمال شرقی پیست می توانیم بالا برویم. این تله کابین در مقایسه با تله کابین های دیگر راستا بیشتری را بالا می رود تا به ارتفاع 510 متری کوه برسد. تله کابین چمن هم از رستوران چمن آغاز می گردد و به ارتفاع 380 متری می رسد. افراد شجاع تر با دو راستا تله سیژ دره و چمن خودشان را به بالای کوه می رسانند.

دیزین رفتن هم فال است و هم دیدن. راستا دیدنی دامنه های البرز می تواند نیمی از روزمان را بسازد. همه روستاهای اطراف جاده بالا مثل فشم، میگون، لواسان سرسبز و دیدنیی هستند و از وسط بیشترشان یک رود می گذرد. در این راستا رستوران های زیادی هم قرار گرفته است که برای ناهار یا صبحانه می توان در آن توقف کرد.

خوبی دیزین رفتن این است که همه ما مجبور نیستیم کل وقت مان را به برف بازی بگذرانیم. زمین تنیس نزدیک هتل جهانگردی دیزین تنوع تفریح اینجا را بیشتر نموده. علاوه بر آن می توان دوچرخه سواری در کوه، کایت سواری، پاراگلایدر و تیراندازی با کمان را هم تمرین کرد. برخی ها هم برای کوه نوردی به دیزین می آیند. آنها از گردنه دیزین به سمت قله سی چال راه می افتند و در راستا برگشت به آهار می رسند.

رستوران های دیزین

پنج رستوران مختلف در اطراف دیده می گردد که می توانیم بعد از بالا پریدن های زیاد با شکمی گرسنه به آنها سر بزنیم. رستوران شاله در ارتفاع 2هزار و 900 متری و رستوران چمن در ارتفاع 2هزار و 600 متری کوه قرار گرفته است.

چقدر باید هزینه کرد؟

قیمت ورودی پیست دیزین نفری 132 هزار تومان (مربوط به آبان 1397) است و روزهای شنبه تا سه شنبه مقرون به صرفه تر می گردد. با این حال این تنها هزینه ای نیست که باید برای دیزین رفتن بپردازیم. قیمت تجهیزات اسکی این ورزش را برای شما هزینه بر می نماید. علاوه بر آن با ثبت نام در مدرسه اسکی، یک دور سر خوردن روی برف ها گران تر هم می گردد.

همه این هزینه ها باعث شده که دیزین رفتن را نه یک تفریح یک روزه، بلکه یک سفر پرخرج بدانیم. با این حال لازم نیست که در همه پیست ها چوب و اسکیت شخصی خودمان را داشته باشیم. در همان جا هم می توان یکی از آنها را اجاره کرد و به دل برف زد؛ البته برخی ها هم با خودشان تیوپ می برند تا به جیب شان ضرر نزنند.

حاشیه های دیزین رفتن

دیگر هر کسی می داند که برای پیست رفتن باید با خودش لباس گرم بردارد، اما می توان علاوه بر چوب، لباس اسکی را هم با مبلغی بیشتر از 100 هزار تومان همان جا کرایه کرد.

پمپ بنزین تا دیزین 18 کیلومتر فاصله دارد و موقع برگشتن جای نگرانی برای راننده ها باقی نمی گذارد. اگر اتفاق ناگواری هم افتاد، یک آمبولانس آماده به کار در دیزین همواره پارک شده است.

کی به دیزین تهران برویم؟

اینجا از اوایل آذر ماه باز می گردد و تا اردیبهشت ماه می توان در آن اسکی کرد. پس به جای تعطیل کردن تفریح در زمستان می توانیم خودمان را برای فصل سرد شادتری آماده کنیم.

عکس ها: خبرگزاری ایرانا