عمارت سالار سعید؛ جاذبه تاریخی و دیدنی سنندج ، عکس - عینک بانوان

عمارت سالار سعید؛ جاذبه تاریخی و دیدنی سنندج ، عکس

به گزارش عینک بانوان، سنندج به نام یکی از بزرگ ترین شهرهای کردنشین ایران و مرکز استان، همیشه میزبان تورهای کردستان بوده است. این شهر ابنیه های متعدد تاریخی را در خود جای می دهد. یکی از این بناها، عمارت سالار سعید است که امروزه موزه سنندج در آن برپا شده است.

هرآنچه می خواهید درباره عمارت سالار سعید بدانید:

معرفی عمارت سالار سعید
عمارت سالار سعید کجاست؟
تاریخچه عمارت سالار سعید
معماری عمارت سالار سعید
موزه سنندج
ساعات بازدید و بلیط عمارت سالار سعید

معرفی عمارت سالار سعید

عمارت سالار سعید از بناهای تاریخی و جاهای دیدنی سنندج است که قدمت آن به دوره قاجار بازمی شود. این عمارت در طول حیات خود، کاربری های گوناگونی داشته است؛ از خانه مسکونی گرفته تا خانه پیشاهنگان. امروزه این عمارت به نام موزه فعالیت دارد.

عمارت سالار سعید با توجه به ارزش تاریخی و معماری، در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

عمارت سالار سعید کجاست؟

عمارت سالار سعید از دیدنی های استان کردستان است و در خیابان امام، کوچه حبیبی و در بخش بیرونی عمارت ملا لطف الله شیخ الاسلام واقع شده است. برای دسترسی می توانید از خودروی شخصی یا وسایل نقلیه عمومی استفاده کنید. پایانه اتوبوس رانی ناصر خسرو، در فاصله حدودا یک کیلومتری از عمارت سالار سعید واقع شده است. همچنین دو پارکینگ عمومی ملت و فردوسی در این محدود واقع شده است.

تاریخچه عمارت سالار سعید

این ساختمان به سفارش ملا لطف الله شیخ الاسلام بنا شد. پس از فوت ایشان، خانه به وسیله نوادگان او به دو قسمت مجزا تقسیم و فروخته شد. قسمت داخلی عمارت به مالکیت خانواده حبیبی و قسمت بیرونی به مالکیت عبدالحمید خان سنندجی (سالار سعید) درآمد. امروزه هر قسمت از آن بنای یک پارچه با نام مالکان نو شناخته می شود. قسمت بیرونی عمارت در سال 1136، به وسیله سالار سعید به اداره فرهنگ واگذار شد و تا سال 1351 این قسمت در اختیار اداره فرهنگ قرار داشت و به نام دانشسرا، کتابخانه و خانه پیشاهنگان استفاده می شد. در سال 1351 وزارت فرهنگ و هنر وقت این عمارت را به مالکیت خود درآورد و به موزه تبدیل کرد.

پس از تعمیر و آماده سازی، مجموعه در مهر سال 1354 با نام موزه سنندج افتتاح شد. قسمت داخلی تا سال 1371 هم در تملک خانواده حبیبی بود و در نهایت، به مالکیت میراث فرهنگی و گردشگری استان کردستان درآمد.

معماری عمارت سالار سعید

عمارت سالار سعید در اواخر دوره حکومت ناصرالدین قاجار ساخته شده و از معماری دوره قاجار تاثیر پذیرفته است. این عمارت را از سنگ، آجر و چوب ساخته اند و پشت بام شیروانی دارد. زیباترین بخش ساختمان پنجره های ارسی بزرگ هال محسوب می شود که متشکل از هفت در است و یک شاهکار هنری به تعداد می آید.

این عمارت از بناى اصلى و حیاط تشکیل می شود. بناى اصلى ساختمان در ضلع جنوبى واقع شده است که شامل زیرزمین و طبقه فوقانى است. زیرزمین بنا را به صورت حوض خانه ساخته اند و دارای سقفی به شکل گنبد با تزئینات و آینه کارى است.شاه نشین ها و حوضی سنگى به شکل شش ضلعى در همین بخش ساخته شده است که همچنان مورد استفاده قرار می گیرد.

موزه سنندج

موزه سننندج از ابتدای تاسیس به دو قسمت باستان شناسی و مردم شناسی اختصاص داشت. در قسمت باستان شناسی وسایل دوره های گوناگون قبل از تاریخ تا دوره قاجار به نمایش گذاشته شده است. قسمتی از این وسایل به استان کردستان، بعضی به استان های همسایه و بعضی دیگر به استان های دیگر تعلق دارد. قسمت مردم شناسی در دوران قبل از انقلاب در قالب نمایشگاه موقت اداره می شد و اشیای یکی از استان های کشور را هرچند وقت یک بار در این قسمت در معرض نمایش می گذاشتند. بعد از انقلاب اسلامی این قسمت تنها مختص آثار مردم شناسی کردستان شد و با تاسیس خانه کرد در سال 1382، وسایل مردم شناسی موزه به عمارت آصف وزیری (خانه کرد) انتقال پیدا کرد و فقط اشیای باستان شناسی و تاریخی در موزه به نمایش گذاشته شد.

قسمت قبل از تاریخ

این قسمت در راهروی ورودی و یکی از اتاق های کنار سالن اصلی واقع شده است. یک مجموعه ظروف سفالی در این قسمت محافظت می شود که از منطقه ها کردستان و مخصوصا شهرستان بانه کشف شده است. تعدادی از ظروف هم به کنگاور مربوط می شوند. پیه سوزهای کشف شده از بانه در میان وسایل این قسمت بسیار مورد توجه هستند.

قسمت دوره ت اریخ

این قسمت عمده ترین اشیای موزه را شامل می شوند. سالن اصلی، یکی از اتاق های کنار سالن و راهروی خروجی مختص نمایش این وسایل است. وسایل کشف شده از تپه زیویه (مهم ترین تپه تاریخی استان کردستان)، مهم ترین اشیای این بخش محسوب می شود. وسایل تپه زیویه از وسایل طلایی و وسایل سنگی تشکیل یافته است.

مجموعه تپه زیویه: این وسایل متشکل از سردوک ها؛ مهره ها؛ زیورآلات زنانه؛ اشیای سفالی؛ انواع ظروف سفالی به رنگ های خاکستری، قرمز و نخودی؛ وسایل مفرغی شامل ظروف، انواع تبر، سنجاق های تدفینی، سوزن های دوخت و حلقه ها و اشیایی از جنس استخوان و عاج شامل قطعات تصاویری از شکار و نبرد و نقوش اسطوره ای، گل های رزت، نقش های هندسی و سرپیکان است. در میان ظروف سفالی، تنگ کوچک لعابدار منقوشی جای دارد که زیباترین شی مجموعه به تعداد میرود و دارای لعاب فیروزه ای، سفید و زرد و نقش گل هایی به صورت گلچه است.

دیگر اشیا: علاوه بر اشیای تپه زیویه مجموعه ای از وسایل فلزی و سفالی دیگر شامل انواع سرهمه، خنجر، حلقه های گوناگون، مجسمه های کوچک و ظروف سفالی با اشکال مختلف و بعضا با نقش های کنده یا ترسیم شده به رنگ های قرمز، خاکستری، نخودی و همچنین ظروف شیشه ای شامل انواع پیاله و عطردان در این قسمت موجود است که مکان دقیق کشف آن ها مشخص نیست.

خمره های سفالی: خمره های سفالی بخش دیگری از اشیای قسمت دوران تاریخی هستند که به خمره های تدفینی معروف هستند. به خاطر حجم بزرگ این خمره های تدفینی، آن ها را در فضای باز موزه نگهداری می کنند، همچنین خمره های تدفینی کوچک تر را در فضای داخلی موزه نگهداری می کنند.

مجموعه غار کرفتو: وسایلی که از حفاری های غار کرفتو به دست آمده و بعضی مواقع با اشیای زیویه قابل مقایسه است، آخرین اشیای این قسمت را تشکیل می دهند.

قسمت دوران اسلام ی

وسایل این قسمت از دو بخش سفالی و فلزی تشکیل می شود. وسایل زیبایی از هنر سفالگری هنرمندان دوره اسلامی در بخش سفال به نمایش گذاشته شده است، اشیایی نظیر تنگ، کاسه، قدح، بشقاب، مجسمه و ریتون. این وسایل به طور استادانه ساخته و با لعاب و نقوش و خطوط آراسته شده است. قسمت بسیار اندکی از این وسایل به کردستان تعلق دارد و بیشتر آن ها به نقاط دیگر کشور و به خصوص ری، کاشان و نیشابور مرتبط می شود. انواع کاسه و بادیه تنگ، سینی، سنگابه، دیگچه و انواع پیه سوز در بخش اشیای فلزی جای دارد.

قسمت نمایش موقت

این قسمت در واقع زیرزمین ساختمان یا همان حوض خانه است و اکنون به نمایش هنری خارجی اختصاص دارد. مجسمه های برنزی و ظروف شیشه ای از اشیای مهم این قسمت محسوب می شوند. با توجه به برنامه های موزه وسایل این قسمت عوض می شوند.

ساعات بازدید و بلیط عمارت سالار سعید

ساعات بازدید عمارت سالار سعید در شیفت صبح از ساعت 9 تا 13 و در شیفت بعدازظهر، از ساعت 15:30 تا 20 است. این مجموعه در روزهای جمعه، تاسوعا و عاشورا، شهادت امام علی (ع)، رحلت پیامبر (ص)، رحلت امام خمینی (ره) و شهادت امام جعفر صادق (ع) فعالیت ندارد. بهای بلیط در سال 1399، پنج هزار تومان بوده است.