مواجهه با بچه دار نشدن - عینک بانوان

به گزارش عینک بانوان، بچه دار نشدن یک بحران در زندگی است، بحرانی که مانند بسیاری از مسائل به اختلافات خانوادگی منجر می گردد ولی پدیده ای مزمن، غیرانتخابی و بسیار استرس زا است. از هر شش زوج مایل به داشتن فرزند در جهان، یک زوج در پی پیدا کردن راه حلی برای درمان نازایی خود هستند و در تمام موارد و در صورت درمان شدن یا نشدن نازایی، واکنش های منفی و فشارهای روحی ناخواسته را به زندگی زوجین تحمیل می نماید

مواجهه با بچه دار نشدن

بچه دار نشدن یک بحران در زندگی است، بحرانی که مانند بسیاری از مسائل به اختلافات خانوادگی منجر می گردد ولی پدیده ای مزمن، غیرانتخابی و بسیار استرس زا است. از هر شش زوج مایل به داشتن فرزند در جهان، یک زوج در پی پیدا کردن راه حلی برای درمان نازایی خود هستند و در تمام موارد و در صورت درمان شدن یا نشدن نازایی، واکنش های منفی و فشارهای روحی ناخواسته را به زندگی زوجین تحمیل می نماید و برخی مواقع هم این اختلافات و بحث و جدل ها به از بین رفتن تعادل زندگی و جدایی می انجامد.

واکنش های زنانه، واکنش های مردانه

مردان و زنان هر کدام به گونه ای متفاوت نسبت به مساله بچه دار نشدن واکنش نشان می دهند. مردان بیشتر به روانکاوی روی می آورند و به کمتر کسی اجازه می دهند درباره مشکل آنها صحبت کند. در چنین شرایطی مردان منزوی تر هستند. خانم ها در برنامه های درمانی حضور فعال تری دارند و با رسیدن به بن بست های درمانی سریع تر افسرده می شوند. زنان و مردان با اشکال متفاوتی با اضطراب ناشی از ناباروری رو به رو می شوند. 49 درصد خانم ها و 25 درصد آقایان بچه دار نشدن را بدترین تجربه زندگی خود اعلام نموده اند.

تعجب و شوک، انکار، خشم، تمایل به انزوا، احساس غم و گناه، افسردگی و برخی مواقع پذیرش و کنار آمدن با موضوع، مراحلی است که اغلب زوج هایی که بچه دار نمی شوند، در فکر می پرورانند. زنان در آزمایش های تشخیصی و پیگیری دوره های درمانی، چه دارویی و چه روانی بیشتر تمایل نشان می دهند و به راحتی از مسائل خود حرف می زنند و برعکس، مردان هیجانات خود را کمتر بروز می دهند ولی به این معنی نیست که آنها نسبت به درمان بی اعتنا هستند.

در بسیاری از موارد دیده شده که زن و شوهر نسبت به یکدیگر، والدین خود یا پزشک احساس خشم و دلخوری می نمایند و یا به علت استفاده از وسایل ضدبارداری قبل از تصمیم به بچه دار شدن، گناه بچه دار نشدن را به گردن هم می اندازند. گاهی هم فشار روحی ناشی از ناباروری باعث نزدیکی و صمیمیت میان زن و شوهر می گردد ولی متاسفانه در پاره ای مواقع فشار روحی ناشی از ناباروری، بر اضطراب افراد می افزاید.

نشانه های پس از درمان

وقتی زوجی تصمیم به درمان می گیرند از ابتدا و در هر مرحله واکنش های هیجانی متفاوتی را از خود بروز می دهند. قبول کردن یا نپذیرفتن درمان، انکار، افسردگی، شکست، قبول فرزند خوانده و استرس های پی در پی از جمله این واکنش ها است. البته درمان ناباروری طولانی مدت و هزینه بر است و حضور توام زن و شوهر طی فرایند درمان بسیار مفید خواهد بود. باید زوج ها این آمادگی را در خود ایجاد نمایند که با خشم، خستگی، احساس ناامنی و گاهی شکست روش های گوناگون درمانی کنار بیایند و می توان، مسائل روانی و عاطفی این دوره را با مشاوره مداوم کاهش داد.

محققان نروژی معتقدند که نداشتن فرزند، افسردگی را در پی خواهد داشت. این تحقیق که روی 1200 زوج 23 تا 32 ساله صورت گرفته حاکی از این مطلب است که 59 درصد زوج هایی که بچه دار نمی شوند دچار درجات مختلفی از افسردگی می شوند. در عین حال 40 درصد این زوج ها از نظر رفاهی، از امکانات اقتصادی خوبی برخوردار بودند و تا پنج سال اول زندگی مشترک گله ای از ناباروری نداشتند ولی آنالیز ها نشان می دهد که بعد از گذشت 10 سال دچار افسردگی شده اند و به مشاوره های فردی و خانوادگی نیازمندند.

در این مشاوره ها، اعتماد به نفس و هویت شخصی و اجتماعی فرد به شکل طبیعی خود بازگردانده می گردد و به زوج ها آموزش می دهند که ارتباط مناسب و عشق و علاقه طرفین چیزی مجزا از بچه دار نشدن آنها است. از این گذشته با پیشرفت روش های درمانی متنوع، امروزه کمتر زوجی بدون بچه خواهد ماند و فقط باید صبورتر باشند تا با به حداقل رساندن مسائل روحی و روانی، راه های درمانی راحت تر طی گردد.

از سوی دیگر، یک تحقیق گسترده در دانشگاه فلوریدا این نظریه را که نداشتن فرزند به تنهایی و افسردگی حتی در سنین میانسالی می انجامد را رد نموده است. نتایج این تحقیق نشان می دهد که خوشی و سلامت روحی در زوج هایی که بچه دار نشده اند و زوج هایی که فرزند دارند، به یک میزان است. از طرف دیگر، داشتن فرزند هم نمی تواند ضامن خوشبختی در دوران میانسالی و سالمندی باشد. دکتر کاکس، استاد جامعه شناسی دانشگاه فلوریدا می گوید: زوج هایی که هرگز بچه دار نشده اند لزوما از نظر روانی آسیب پذیرتر از زوج های دارای فرزند نیستند. به این علت که افراد بدون فرزند طی زندگی خود ارتباطات اجتماعی شان را حفظ و معاشرت ها و تفریحات را جانشین مسوولیت های فرزندان نموده اند.

آنها به جای نگهداری و ایجاد روابط خانوادگی با فرزندان خود، زندگی را با دوستان، همکاران و فرزندان بدون سرپرست پرنموده اند. این مطالعه که روی 3800 زن و مرد در سنین 50 تا 84 سال و در سراسر آمریکا صورت گرفته است، اثبات نموده که زنان و مردان تنها موقعی تنها و افسرده نیستند که رابطه خوبی با فرزندان خود داشته باشند و اگر ارتباط عاطفی میان آنها قوی نباشد، مسائل جدی تری برای این والدین پیش می آید.

تغییرات اجتماعی و مطلعی

در چند دهه اخیر، تغییرات باور اجتماعی و فرهنگی، مردم را نسبت به شکل های متفاوت زندگی مطلع نموده است و در حال حاضر کمتر پیش می آید که نداشتن فرزند امری غیرطبیعی و باعث خجالت اسم گردد.

البته این تحقیق حاکی از این مطلب است که هنوز دیدگاه هایی درباره نداشتن فرزند و ارتباط آن با افسردگی به جامانده که البته در میان زنان قوی تر است. زنان بدون فرزند که تصور می نمایند بچه دار شدن اتفاق خارق العاده ای در زندگی آنها خواهد بود، اعتقاد دارند که نداشتن فرزند به افسردگی و تنهایی شان منجر می گردد ولی این موضوع درباره همه صادق نیست.

تحقیقات دیگری در دانشگاه هاروارد نشان می دهد شرایط تاهل برای بسیاری از مردان میانسال عامل مهمی در احساس خوشی و رضایت آنها از زندگی است. به این ترتیب این امکان وجود دارد که بیشتر مردان داشتن همسر و شریک یک زندگی مناسب را بسیار مهمتر از داشتن فرزند می دانند. شکی نیست در میان افراد بدون فرزند کسانی خواهند بود که در زمان هایی احساس افسردگی و تنهایی نموده و تصور می نمایند که از بخش مهمی از زندگی بی بهره اند اما در مقابل عده بسیاری از زنان و مردان بدون فرزند وجود دارند که بدون افسردگی و پشیمانی از زندگی خود لذت می برند. اگر شما هم بچه ندارید، انتخاب کنید. می خواهید جزو گروه اول باشید یا گروه دوم؟

منبع: http://salamat.com

منبع: راسخون